Αθλοπαιδειές και συνεργασίας μέσω παιχνιδιού, στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής.

Φτάνοντας στο τέλος μιας ακόμη σχολικής χρονιάς, τα παιδιά στο μάθημα της φυσικής αγωγής, έπαιξαν ομαδοσυνεργατικά παιχνίδια, έκαναν αθλοπαιδιές, έκαναν νέους  συνεργάτες τους συμμαθητές τους στον αύλειο χώρο. Μέσα από το παιχνίδι είτε ήταν μηλάκια, είτε βόλλεϊ, είτε ποδόσφαιρο, είτε χάντμπολ, είτε άλλες κινητικές δραστηριότητες ακούστηκαν οι σκέψεις τους και οι ανησυχίες τους κι εκφράστηκαν με κίνηση, ζωντάνια κι ευχαρίστηση. Μέσα από τους κανόνες του κάθε παιχνιδιού έμαθαν για την αξία της ευγενούς άμιλλας αλλά και της αποδοχής των συμμαθητών τους και του ίδιου τους του εαυτού.

Η φράση που άκουγα ως εκπαιδευτικός φυσικής αγωγής της σχολικής μονάδας όταν έπαιζαν καινούργιες δραστηριότητες: « Κυρία δεν μπορώ να κάνω αυτή τη δραστηριότητα», άλλαζε, όταν δοκίμαζαν, στο «Τελικά, κυρία, δεν είναι τόσο δύσκολο». Οι φωνές και η προσπάθειά τους ήταν η καλύτερη ανταμοιβή για μένα. Γιατί ο αθλητισμός ενώνει, δίνει ζωντάνια, ευχαρίστηση και κυρίως είναι πρόσφορο έδαφος για συνεργασία και κοινωνοικοποίηση των παιδιών, προσφέροντας ταυτόχρονα και σωματικά οφέλη που καθιστούν τα παιδιά μας ολοκληρωμένες προσωπικότητες στο παρόν και στο μέλλον.